De Sloveense jazzgitarist Samo Salamon behoort absoluut tot de wereldtop, hij heeft meer dan 300 composities op zijn naam staan en nam al 35 albums op als leider op verschillende labels als Clean Feed, Fresh Sound en Steeple Chase, ook op zijn eigen label verschenen al diverse albums. Zijn vorige album bevatte solo’s van Eric Dolphy die hij had getransformeerd voor de gitaar, uitermate knap en goed geslaagd zoals ik schreef in mijn recensie voor Rootstime. Dit trio is een droom die uitkomt voor Samo, Ra Kalam Bob Moses (drums en perc.) hoorde hij voor het eerst op het album Bright Size Life van Pat Metheny en hij was onmiddellijk enthousiast, datzelfde geldt voor Arild Andersen (contrabas) die hij bewonderde op de vroegere albums met Jan Garbarek en Terje Rypdal. Het was uitermate makkelijk om met deze twee meesters in creativiteit te spelen, aldus Samo in de hoestekst. Samo zelf is te horen op elektrische gitaar en 12-snarige akoestische gitaar.

De meeste nummers zijn geschreven door het trio of een of meer leden, uitzondering vormt het bekende “Ghosts” van Albert Ayler. Dat geeft al aan in welke richting we moeten zoeken om deze muziek plaatsen en dat is moderne jazz zonder extreme avantgardistische trekjes en (gelukkig) zonder elektronica, hoewel Samo een breed scala aan geluiden weet te ontlokken aan zijn gitaar. Van uiterst relaxte akoestische geluiden in “You take my arm” tot loeiend elektrisch werk dat reminiscenties oproept aan ene heer Hendrix zoals in “The Golden Light of Everything”. Arild Anderson is een beul op de contrabas, samen met de opzwepende percussie van Bob Moses leggen ze een perfect muzikaal tapijt neer waarop Samo kan uitpakken in uitmuntend gitaarspel. Heel apart is het nummer “The moon departing after a night with us”, de titel is dat trouwens ook, een amalgaam aan klanken wordt er losgelaten op de luisteraar maar er is een duidelijke structuur te horen vooral door het sterke bassen van Arild.

“Little Song” is weer een heel ander verhaal, een vrolijk huppelend ritme met die typerende gitaargeluiden van Samo, die zo scherp zijn als een mes maar toch een teder beeld weten te creëren, uiterst knap. In “Pure and simple being” horen we Samo weer op zijn akoestische 12 snaren gitaar, hier ontstaat weer een totaal andere sfeer, het tendeert naar folk maar is het niet door het intrigerende percussiespel van Bob Moses die het nummer ook schreef. Ik was natuurlijk uitermate nieuwsgierig naar “Ghost” van Albert Ayler, een van mijn all-time heroes, en Samo zet een geweldige versie neer, al het geweld en de pure kracht van het origineel weet hij hier weer te geven met zijn fenomenale gitaarspel ! Proficiat Samo, Arild en Bob, een prima album!

Jan van Leersum.